12 часов назад
Wiera Igoriewna nacisnęła kilka przycisków. Duży ekran na ścianie w salonie rozświetlił się białym światłem. Na środku widniało jedno słowo: „Epicrisis”.
23 часа назад
“Co do cholery?” Stanisław zmarszczył brwi.
6 часов назад
„To jest historia choroby” – wyjaśniła spokojnie Wiera Igoriewna. „Pańska. Pozwoliłam sobie zebrać krótki wywiad”.
16 часов назад
Przesunęła palcem po ekranie. Na ekranie telewizora pojawiło się zdjęcie. Stanisław całuje blondynkę przy wejściu do hotelu. Poniżej data i kopia faktury.
13 часов назад
Twarz Katii zamarła. Wrócił jej tamten dzień. Staś dzwonił i powiedział, że ma opóźnienie z powodu „krytycznych negocjacji”. Tymczasem ona z niepokojem przygotowywała jego ulubioną kolację.
17 часов назад
Uśmiech zniknął z twarzy zięcia.
17 часов назад
— To… to Photoshop! Mamo, czy ty oszalałaś na starość? Po co ci internet, staruszko? Nic tam nie rozumiesz! Katia, widzisz, to bzdura!
3 часа назад
Ale Wiera Igoriewna już zmieniła slajd. Zrzuty ekranu z korespondencji z „Olenką-kotką”. Dyskusja o „mamusi-mamusi”.
8 часов назад
Katia wspominała, jak w tamten weekend Staś namówił ją, żeby poszła do matki, powołując się na fakt, że musi „pracować w ciszy”.
13 часов назад
Następny slajd. Raport wydatków. Przelewy „na cele charytatywne” na konto „Marina-Business”.
22 часа назад
Kolejny. Schemat platformy górniczej. Ta sama rozmowa o „drenażu mózgów” dźwięczała w uszach Katii z ogłuszającą wyrazistością.
1 час назад
Wiera Igoriewna metodycznie przeglądała slajdy, bez komentarza. Stanisław przeszedł od zaprzeczenia do furii. Podskoczył, przewracając kubek.
18 часов назад
— Przestań! Włamałeś się na moją pocztę! To nielegalne! Pozwę cię!
1 час назад
„Proszę bardzo” – wzruszyła ramionami Wiera Igoriewna. „Pamiętaj tylko, że materiały trafią również do urzędu skarbowego. Jestem pewna, że zainteresują się twoją „charytatywną działalnością” i dochodami z górnictwa”.
17 часов назад
Zamarł, ciężko oddychając. A potem zwrócił się do Katii.
20 часов назад
„Katiu! Będziesz patrzeć w milczeniu, jak ta… kobieta niszczy naszą rodzinę? Wierzysz jej, a nie mnie?”
21 час назад
Katerina siedziała bez ruchu przez cały czas. Każde zdjęcie, każda wiadomość była czymś więcej niż tylko informacją.
4 часа назад
To był klucz do dziesiątek sytuacji, w których czuła się winna, głupia, niekompetentna. To nie była tylko prawda o nim. To była prawda o niej samej, o latach samooszukiwania się.
23 часа назад
A kiedy w końcu podniosła wzrok, w jej oczach nie było łez ani histerii. Tylko zimna, krystaliczna przejrzystość.
23 часа назад
„Wierzyłam ci, Stasiu” – powiedziała bardzo cicho. „Każdemu twojemu słowu. Każdej wymówce. Wierzyłam ci, kiedy mówiłam sobie, że to wszystko zmyślam”.
9 часов назад
Podniosła się powoli.
8 часов назад
„Dziękuję, mamo” – powiedziała, wciąż patrząc na męża. „Za przeprowadzenie diagnostyki”.
10 часов назад
Wzięła torebkę i kluczyki do samochodu.
6 часов назад
„ Leczenie będzie proste. Amputacja. Masz godzinę na spakowanie rzeczy.”
21 час назад
Godzina zamieniła się w spiętrzony chaos. Stanisław nie spakował swoich rzeczy; krążył po domu jak ranne zwierzę.
13 часов назад
„Pożałujesz tego, Katiu. Beze mnie jesteś nikim. Nie wiesz nawet, jak zapłacić te rachunki”.
